varsın hayat vursun tekmesini yan kalçama
bende deprem oluyor
biliyorum ya geçtiğini akşam vakti
yarı gölge ağaç diplerinden
karşıma çıkan herkesi bıçaklayasım geliyor
hayır, anlatamıyorum
susuyorsun
yılanlı şarap kadehlerini tokuşturan berduşlar gibi
gözlerimin içine ne güzel de bakıyorsun
günlük hayatın olağan anlarındaki alışıldık zar
paramparça yırtık soğuk parmaklarında
senin ellerinden, ellerinden kahve içiyorum
mutfak sen kokuyor, ben sen kokuyorum
hayır, anlatamıyorum
bütün bir insanlık saklı zifîrî karanlığa
soba dumanı kentime bakınca ben ancak seni görüyorum
evet, galiba deliriyorum
elinle çember çiziyorsun, ikincisi daha büyük olan
sana yazdığım şiirleri okuyorsun
sana yazmış olduğumu bilmeden
labirent yolları gibi sarmaşık, dolaşık bir his ki
laf karşılığı yok yani
seni ben, daha çok sevmeye kıyamayacak kadar çok seviyorum
öyle ki dirhem az sevmeyi de ben başaramıyorum
hayır, anlatamıyorum
27.10.8.38
*omurga 2.etik 3.estetik acı aforizma ahlak akıl anlam aşk ben bilim cemiyet değişim dolunay doğa duygu edebiyat estetik etik evrim felsefe insan kitap kötülük mimesis mutluluk nietzsche psikoloji sanat sevgi sinema sosyoloji söyleşi sürü tekamül tin us varoluşçuluk zeka çürüme ölüm özgürlük şair şiir şizofren
Güzel olan duygular saklı kalmamalı, şiirler gibi…