değişimin beş rengi var.
- a’dan sıkılıp b’ye, b’den yılıp a’ya dönüş; salınım hareketi. şehirde köy havasını, köyde şehir imkânlarını özleyenlerinki. cemiyetin sinüs grafiği bu cinstir; feminizm ataerkilliğin çocuğu, dincilik laisizm çocuğudur.
- a’dan b’ye, b’den c’ye, daldan dala sıçrayış. bunda da us yok. sıkılmasal, duygusal.
- duruş… put gibi, sabit, gelenekçi, muhafazakâr, atacı, ata-ist.
- çürüme… geriye doğru gidiş… bozuluş, dağılış, çözünme…
tek matah ve makbul olan değişim rengi ise hegelci, evrimci, tekâmülcü, ilerlemesi olan. yani,
- a’dan b’ye oradan a+b’ye gelici ama tekrar a’ya bile gelse b’deki antitezin a’daki tezi yutmuş hâli ile, deneyimler, pişmanlıklar ve çıkarılan derslerle kabuğu benzese bile özde yeni bir oluş, planlı bir duruş ve sentez ve evrimde sonraki forma göz kırpıcı, yeni hamleye kuyruk kıvırıcı bir değişim, bir gelişim.
hızlıysa devrim, yavaşsa evrim ama her iki ihtimalde de yeni bir ben, yeni bir evren…
*omurga 2.etik 3.estetik acı aforizma ahlak akıl anlam aşk ben bilim cemiyet değişim dolunay doğa duygu edebiyat estetik etik evrim felsefe insan kitap kötülük mimesis mutluluk nietzsche psikoloji sanat sevgi sinema sosyoloji söyleşi sürü tekamül tin us varoluşçuluk zeka çürüme ölüm özgürlük şair şiir şizofren
