kanlı karanfil, adam, kadın ve karanlık perde

  • 2 dakikalık bir metin-

karanlık uçuklardı

adamcağızın kafasında

perdelerden gölgeler sızardı

kadın

bir adama, bir gölgeye bakardı

hünerdi sırt dönmek

toprağa tırnak geçirmek hünerdi

azametle yoğrulmuş, şiddetle hamurlanmış

gözyaşıyla karanfil diriltmek hüner

gölgeler salardı adam, buz gibiydi

durup resim kenarlarından izlerdi kadını

düğümlüydü adam, ilmik ilmikti

kendini, kendi girdabından tutup çıkarmıştı

ne zaman ki ermiş, bitkin düşmüştü

doğrulunca adam, o kadını bulmuştu

ürkekçe elini uzatırdı

karanlıkta, dokunacak şeyler arardı

kadın yok, hayali vardı

resimlerin kenarında, aynaların arkasında

kaç kat kaçsa da nâçiz bedeninden

yine damarlarında, o kadın vardı

ağlamayla açtığı kanallarda şimdi

kanların dolduğu yataklar vardı

örtülere de bürünse katlar altında

solukları içinde, bir kadın saklı

ağlayarak besledi karanfilleri

kirli sakal köpeklere, ekmekler verdi

sardı, sessizce, hayalet gibi

belirsiz halatlarla, düğümle kadını

çeniledi sahnede, kuyruğu yaralı

sokak köpekleriyle bir oldu, kâh

kadın ne zaman burksa gamzeleri

kadının gamzesiz olduğunu anladı, kâh

bir gün, kadın hikâye oldu

gölgeler bulamadı kadını dünyada

kadın kadın, fersah fersah gezdiler

adamın damarları çekilmişti, sanki

kanla besli karanfil de solunca

anladı ki kadın perde arkasında

anladı ki perde, kadınla arasında

yıllar geçti, sahne boştu

bir adam çıkıverdi sahneye

bir kadın anlattı ki, öylesine düşsel

ancak şiirde olurdu böylesi

baktı adam, perdelerde tepki yok

münzevî girdabına göçtü geri

mezarını sahneye yaptırdı

2.6.7.38

*omurga 2.etik 3.estetik acı aforizma ahlak akıl anlam aşk ben bilim cemiyet değişim dolunay doğa duygu edebiyat estetik etik evrim felsefe insan kitap kötülük mimesis mutluluk nietzsche psikoloji sanat sevgi sinema sosyoloji söyleşi sürü tekamül tin us varoluşçuluk zeka çürüme ölüm özgürlük şair şiir şizofren

kanaatiniz nedir?

%d blogcu bunu beğendi: