dur
üstüne bastığın çizgi dörtnala koştuğum pisttir
bilirim içindendir sövgülerin
bu çizgide sövmek, işte böyle bir histir ki
akordu bozuk hayattasın, parmakların yanlış telde
boyalı kambur maskotsun, orası da bir sirk
hangi teli çeksen nice bir umutla
sigara dumanı akşamında gözyaşların yüzer
dur
bir adım daha atarsan tuz buz olur, yanarım
bu çizgi, “diğer” ve benim aramdan geçen çizgidir
üzerinde yürüdüğüne göre bıçkın, cesur olmalısın
buralar benden sorulur, dünya benim çadırım
ben ki
beyaz kaplan sırtında, evcil kurtlarımla yaşarım
ben ki sağır besteci, kör ressamım
sekizinciden sonra düğümler tıkanır artık
akciğerimde bohçalı benim duygum binyıldır
çıplak kayamın dağ havası, bana zehirli sinir gazı
anladım: seni yaşamak sensizken daha zormuş
durma
titreyen bacaklarınla kaldırabileceksen
yelten, o sinek uçuşunla kartal yakalamaya
evet, bu çizgiden berisi şiirlerin hamallığı
heyhat, kanatsız kuşlarım altın kafeste yumurtlar
durma, bütün ölü-diriler ancak seni nazarlar
4.11.8.38
*omurga 2.etik 3.estetik acı aforizma ahlak akıl anlam aşk bilim cemiyet değişim doğa duygu edebiyat estetik etik evrim felsefe insan kitap mimesis mutluluk nietzsche psikoloji sanat sevgi sinema sosyoloji söyleşi sürü tekamül tin us varoluşçuluk zeka ölüm özgürlük şair şiir şizofren
