Etiket: dil
dil varlığın evidir
3 dakikalık bir metin-dil, ah o dil… “dil varlığın evidir.” der heidegger. elle kolla bir şeyleri işaret ederken bir ses çıkartarak başladık milyon yıl önce işe, ve günümüze gelinceye dek de beynimizin korteksinde en gelişkin şeydir dil, dilimiz. o yokken mânâ var ama mânâ dediğimiz şey kıyafetsizdir, görünmez bir adamdır…
dil nazariyem
1 dakikalık bir metin-içimde kıyısız, şekilsiz bir iç dil var. sana bir şey demek istersem, o bulanık dumana, bulabildiğim en yakın dış dil unsurlarını, sözcükleri seçerim de gırtlağımdan üflerim. anlam’ım kendisine en yakışan sözcük kıyafetine girmiş olur ama terzide dikilmiş gibi de değildir sanki. demek ki tüm demeler bir yanlış…
güzel bir şey yaşadım
2 dakikalık bir metin-koku, doku, görüntü, ses ve tat ve beş duyuya dahil etmeyi unuttukları yerçekiminin yönü, yani denge… bunları ayrı ayrı veren altı boyutlu sinemalar biraz kandırır gibi, simüle eder gibi olur bir deneyimi ama sanki eksik bir şey de var gibidir. bazen bazı yerlerde bir hisse gireriz de…
dil ve kelime
2 dakikalık bir metin-dilimin çok ağır olduğunu düşünenler oluyor. bu yorumu en çok us kitabımda aldım ve en sade yazma çabasında olduğum kitabımdı. oysa mesele çetin, fikir derin; dil ne yapsın? bir kitapçıda felsefe rafına gidiniz ve rastgele bir kitabın ortasını açınız, anlarsınız. kitap böyle bir şeydir arkadaşlar. düşündürme ödevi…
dil ve edebiyat
2 dakikalık bir metin-aynı şerbetten birer yudum alsak, sendeki tecrübe ile bendeki müsâvî olmaz. yâni tecrübe, mânâ, his şahsî. çocukluk çağından beri de ekşisi, sevmesi, özlemesi filân derken aynı his sandık içlerimizdekini. oysa muâdili, benzeri idi sadece. peki dil neydi? bendeki mânâyı ceplerimdeki kelimelerin kalıbına döker dondururum. bin kusur eklenir…