emre timur

vaktinde böyle haykırmıştım bir fuar çıkışında. haykırmıştım çünkü bulanmıştım. daha beter haykırırdım “yazar” olmazdan evvel amma şimdi nefsime pay çıkardığım zannedildiği için fısıldıyorum. yemeği beğenmediğimi söylemem için aşçı olmam gerekmiyor; tadı kötü işte.

bulanmamak mümkün mü efenim?

sırf çenebaz ve alımlı olduğu için meşhur olmuş, sırf meşhur olduğu için “kitap” çıkartmışların kâğıt ziyanlarını sobada yakın ki eklemleriniz ısınsın.

hiç rahatsız etmeyen, “kalbinizi ısıtacak tatlı öyküler” kabilinden öz-tatmin rahatlatıcılarını düşmanlarınıza hediye edin.

filâncanın karısı olan “yazar”lardan kaçının. sırf bir akıllı telefon uygulamasında kasaba nüfusu kendisi ile ilgileniyor diye “kitap” yazmış olanlardan da.

kokulu kitapları oda parfümü niyetine kullanın.

her şiir, bir kötü şiir adayıdır. yazdığı şiirin kötü olduğunu bilen şâirin şiirini okuyun, samimidir.

burçlar, psikoloji, kişisel gelişim bulamacı ile seri hâlde saçmalayan, bal kavanozunu dıştan yalama müptelâsı, kalın gözlüklü karton aydınlardan koşarak kaçın, balkondan atlayın.

“hepimiz aynı şeyin farklı görünüşüyüz,” şeklindeki spritüel saçmalıkları evrene havâle edin.

“isteyin/ şükredin/ inanın olsun,” değil, olmasın.

sâhiden bilim, sâhiden fizik olanlar hariç, üzerinde “kuantum” yazan “kitabı” masa ayağı desteği yapın.

birincisi tuttuğu için ikincisi yaz(dır)ılan şeyi çaydanlık altı nihâlesi yapın.

“hayatınızı değiştirecek bomba kişisel gelişim teknikleri” şeklindeki kâğıt yığınları uğruna kıyılan ormanlara ağlayın.

“nefes kesen mâcerâ” klişesinden yılın.

trend, moda, akım olarak ânîden patlayıp fos diye çöken ne varsa kaçın. bilin ki en garanti kitap ölmüş yazarın, hatırlanan kitabıdır.

tasavvuf okuyacaksanız kendisini okuyun. keskin dişleri törpülenmiş, köpük partisi kıvamına gelmiş tasavvufum-su “vav gibi sevmek, elif gibi uyumak”ları değil.

türk yazarın türkçe kompleksi yüzünden “michael” gibi karakter isimleri kullandığı şeyi, 0-6 yaş kızınıza boyama kâğıdı yapın.

kitap bir öğretmense poponuzu pudralı pamukla pışpışlamasına değil, yaka paça dövmesine ihtiyacınız var. kavga etmeli, kâbus görmelisiniz.

işte bu yüzden,

rahatsız etmeyen kitabı çöpe atın.