emre timur

herkes taparken, putken, gidip dövebilir misin adâletsizi? taş atabilir misin tek atan senken? hatta attığın yumruk yüzünden bin yumruğu yeme ihtimalin varken? buna hakperestlik veya cesâret diyebiliriz ama bir de bunun pis kokan bir cinsi var.

herkes birini döverken ne yaparsın? bir yumruk da sen mi sallarsın? bir sürü refleksi olarak hayat boyu dövemediklerinin ve korkaklığının intikamını, hıncını ve kötülüğünün karşılığını o yumrukla mı alırsın? herkesin vurduğuna vurmanın dayanılmaz zevki ve karşılık görmeyecek olmanın dayanılmaz güvenini hisseder misin? normalde gözlerine bakarken ürktüğün aslana, yaşlandığında ve sırtlanların oyuncağı olduğunda gidip bir çimdik de sen mi atarsın korkakça?

sorarım sana, pazaryerinde şişman balıkçılardan dayak yiyen hırsızı gördün mü?

diyeceksin ki dayak yiyen pek suçlu ve hırsız ve haksız ve günahkâr; işte o yüzden bu yumruklar. ben de sana derim ki tek başına dövüyor olsaydın tüm sürü seni izlerken ve ölme, öldürülme ihtimalin olsaydı senden cüsseli bir câni tarafından, işte o zaman sen olurdun bir kahraman. evet, kahraman! hak için hak şekilde, adâlet ve doğruluk için vurmuş olurdun ve erdemlilerce övülür, sürüce dövülürdün. o zaman derdik sana şampiyon ve çocuklarımızın adını, sokaklarımızın, okullarımızın adını koyardık senin adını.

eli yüzü parçalanmış bir zavallının üstünde tepinen bin cellâdı görünce senin de recmedesin tutuyor; seni gidi iyilik timsali, adâlet dağıtıcı, pis yamyam. yüzünde şeytanı görüyorum!

gelen geçen vururken ve sen içindeki korkaklığı dindirmek ve sürüden gözükmek için yuhalarken haksızı, sen dayak atmıyor, linç ediyorsun. linç, haklı haksız her büyük adamın tadacağı karınca istîlâsı, kovan saldırısı… günahkâr da olsa linç yiyen, linç edenlerle savaşmanı isterim! durdurabileceğin için değil, ‘ölçüsüz cezâ mastürbasyondur,’ diyebilen çıksın için.

akşam eve döndüğünde çocuklarına anlatacağın hikâye, kötülüğü ifşâ olmuş bir kötüye sövmüş olmak olmamalı, sırtlan sürüsüyle birlikte. çocuklarına, doğmuş herkesin kötü olduğunu ve kötülüğe intikam ile değil, adâlet ile yaklaşılmasını öğret. onlara kötü olduğunu îtiraf et. her şeyi bir kere, herkesin yaptığı şeyleri de üç kere düşünmelerini öğret.