parmaklarımın izindeki vâdîlere konuk
ılık kaldırımların emzirdiği memelere tâlip
cehennemden emânet güneşlerden korkan çocuk
kupkuru kirpiklerimden süzülen buhur
elâlarda kalmış irili ufaklı bebeğe tâlip
kendi bakışlarını bakışlarımdan yansıtırken
aşkın hangi çiçeğini sulasak da büyütsek
bir hayal âleminde uçuruma nâzır
ahşap evlerin damında mı sevişsek
göremediğim denizlere bakışlarım bakarken
garbın müjdeleri bir çift elâ oldu
ki değişirken rengi dekoru bütün bir dünyanın
yalanlar gerçek, gerçekler yalan oldu
tam öleyim derken tabutumu çaktırıp
hercâî bir diriliş bana müjde oldu
9.5.17.34
