sanki derhal kırılacak bir çatlak satıh gibi
topuğumun dediği yerden inceden çıtırtılar
birkaç adım sonra dizlerime kadar sanki
erimiş kaldırımların içinde gömülü kalacağım
sanki anne gibi besleyecek beni onlar da
dudaklarım kaldırımın memesine yapışacak
bin yıllık kurgulanmış bu hazırlop yalanlar
bir kırılışta çökecek kaldırımın kabuğunda
kabuklar ki ben değil, gerçeğin gerçek yüzü değil
güneşlerin okşadığı bahçeler hiç değil
gözlerimin yuvaları muşambadan süs dekor
velev ki kaldırımlar hayattan ölüme bakar
?.?.17.6(şizofren’den)
