dişi güneş, harput’tan batıyor
gecelerim, doğu’dan yükseliyor
bir adam mı ölüyor sevmek üzereyken
bir adam, severken mi ölüyor
bekliyor
bir hayal çıkacak, birisi belirecek
güneşlere gözüm saplı beklerim
kimdir yoluna dikenler saçan
köprüler suya mı indi, ben görmeyeli
dervişler dağa mı çıktı, heyhat
upuzun uzanmışım yollar üstüne
kömürhanlar yıkılmaya namzet
uzanmış, uzanmışlar üstüne
ben beklerim
yıkıldı gökler, aldı beni toprak
çırılçıplak ayakları ısıtmaya memur
kirpiğin güler diye belki, bir umut
bir umut, bir çalı dikersin diye
yıldızları söktüm teker teker de
işledim yaldızına uzun yolların
ova ettim dağları, geceyi gündüz ettim
sineklere cihan oldu benim nâçiz cesedim
bir gün başımı okşarsın diye
uzanmış yatağıma upuzun, beklerim
duâ; ellerim gözyaşı havuzu
duâ; ellerim böler gökleri
bir buruk bakışa vurgunum diye
alıp kaftanımı, yola çıkmışım
bacaklarım yollarda kalmış, yığılıp
dokuz canım fırat’a armağan gitmiş
çıraları söndürmüş, çaylarda boğulmuş
bir kömürhan da ben, bir harput ben olmuşum
aç köpekler yemiş paramparça leşimi
demir makaslar almış, sana mıhlı gözlerimi
mihrabımı alıp elazığ’a kondurmuşum
fırat’ın yatağına, sevgimi doldurmuşum
27.10.6.38
