pek çok kötü kitap okumuş olman ve belki biraz da yazmış olman iyidir.

en az bir kere terk edilmen ve mümkünse terk etmiş olman da…

şehir değiştirmiş, platonik aşk yaşamış ve deli olmaktan korkmuş isen başla derim bir an evvel.

okulun en yakışıklısı veya dershanenin en popüler kızı isen muhtemelen senlik değil bu siyah şeyler.

şarkıcıya “sanatçı” diyor, kişisel gelişim okuyorsan, bir doz bülent akyürek hiç fenâ gitmez benden evvel.

kazanamadığın bir sınav olmalı. atılmalısın bir sınıftan ve mümkünse aldatılmalısın.

hayatı seviyor, daha çok sevmek istiyorsan yaklaşma, derim bana. hamileysen ve çocuksan da öyle.

çünkü sana burayı nasıl seveceğini değil; buraya nasıl katlanacağını öğretebilirim. ve intihar etmemek için bir iki sebep ekleyebilirim seninkilere.

önce romanlarım, mümkünse “ötekiler” dışındakilerden biri ile başlasın dayağın. ısınmak, sakatlıkların önüne geçer sporda.

gece kafanı duvara vurmuşluğun, evden kaçmışlığın ve çıplak yüzmüşlüğün varsa ancak, öneririm “us”la başlamanı. hayat sana hiç anlamsız görünmemişse ve “inanan başarır” veya “her şey beyinde biter” filân diyorsan, değilsin muhtemelen bizden.

biraz felsefe oku, biraz psikoloji. sev bir iki, yuhala dünyayı. düş, düşün, ara, inan ve bulama. düşük bir gano ile gel bana. geçmesin ikiyi, iki buçuğu çok fazla.

kaybet bolca. yenil. yine dene, yine yenil.

annesi sevmeyen, babası beğenmeyensen oku beni.

dilenciler ile uzun sohbetler yapmanı, fahişelerden sigara istemeni ve bankta bir gece uyumanı öneririm benden evvel.

kendini aramaya çıkmanı benden sonra da.

kan, ölüm, polis, mâcerâ, aşk, kötü çocuk, korku ve hayaller olan şeyler için yanlış raftasın.

tutunamayanlar için doğru rafta.

biberon için yan mağazaya uğramalısın. gelirsen kaktüs suyumu paylaşırım ama.

pışpışım yok senden kıskandığım; en dostça yumruğum var yumruk karşılığı attığım. ve biliyorsun, içi talaş dolu yastığım…

kaz tüyü için karşı mağaza. ve popo pudrası için.

hâsılı niyetim yok var olan ümidini emmeye. ümide inanmayan kalplerle hasbihâl bizimki. sevmek bir iki, bir iki de ağlamak belki…

diyorum ya, uyuyakalmış çağımızın yüzüne konan sineğiz.

(bknz kitaplarım)