mutlu olmak istiyorum!
kız böyle haykırdı. oysa unutmuştu, neden vazgeçtiğini söylemeyi.
seçeriz, isteriz. ilkel bilinç sadece seçer, sadece ister. yüksek bilincin gözleri seçtiği ve istediğinden çok vazgeçtiği ve bedele dikilidir.
mutlu olmayı isterken, ne olmayı istemiyorsun? bunu duyamadım dudaklarından. hem ödeyeceğin bedeli de duymadım. seninki öylesine bir istemekse bil ki biz faniler kısıtlı kaynaklara sahibiz ve boşluk sevmeyen tabiat doluluk da sevmez. dolu koltuğa oturmaya kalkarken oradan tekmelediğini tanı isterim.
bir değil altı baklavalı karın veya ince olmak istiyorsun, fit. bunu istemek güzel hoş da kaç parti davetini, yemek davetini, tatlı teklifini geri çevireceğini düşündün mü? kaç tabak yemeği çöpe dökeceğini? kaç kere erken kalkman gerektiğini ve kaç yorgun akşam spora gitmen gerektiğini ve kaç saatini spor salonlarında geçirip kaç arkadaşını ekmek zorunda kalacağını, asosyalleşeceğini, aç kalacağın için gerginleşeceğini ve tatlı yiyemeceğin için stres atamayacağını, kaç pantolon ve elbisenden vazgeçmen gerektiğini düşündün mü?
-mutlu olmak istiyorum.
-ahlaksızlık pahasına mı? para çal.
-hayır, ahlakla arada kalırsam ahlakı seçerim.
-kınanmak, yuhalanmak, dışlanmak pahasına mı? kendin ol.
-hayır, kabul de görmek istiyorum.
-peşinden pişmanlık da mı gelse? madde kullan.
-yo, hayır tabii ki. gelsin ve kalsın mutluluk.
-yerinden kalkmalı, şunları okumalı, şuraya gitmeli, şu eğitimi almalı, her gün çalışmalısın.
-hayır, o kadar yorulmak istemiyorum.
ben derim ki seçmek vazgeçmek; önce istenç, sonra bedel hesabı ve sonra ödeme. öteki türlüsü bir cennet hayali eylemsizce.
kanaatiniz nedir?