kalburüstü bir âşığa yeni bir yaşamak
sensiz geçen anlarımda çektiğim nefes ol
bu nefes sen görmezken de çürüyecektir elbet
sana götürmeyen yollarda attığım adım sen ol
solgun zayıf parmaklarının kıvrımlarını koklamak
senin verdiğin nefesin içimde gezindiğini hissetmek
bir şiirimi okurken düşlemek belki seni
ne bileyim benimle aynı kentin kaldırımında yürüdüğünü bilmek
bir isim koymadan sıralamak sana dâir
sana dâir her şeyin içinde bir parça sen ol
kaderin kadife eldivenlerinden olacağı yerde bir gün
dola soğuk parmaklarını
katilim sen ol
olmadığın şeyler korkutuyor ya zâten hep beni
senden yana hayata diyeceğimi ağlayan kemanım söylüyor
bir gün öleceğin fikri için yaşamına yerinirim
sonsuz olsun, bitmesin evine bırakmalarım
bana bu kadarı yeter, bende bu kadar az ol
ağlayarak diyeceğim çok şey var şimdi hayata
ne olur kırma beni
kemanımın dördüncü teli ol
27.10.8.38
