emre timur

doğrulunca dimdik, bir dehliz âleminde

yanağımda

görmediğim yaratıkların muskasız, soğuk nefesleri

etimi halat gibi saran, sinsi, belirsiz kollarla

dört bir yana çekilir gibiyim

dünyamızda, küçük bir gölge numunesi, asıl cüssenden

var mısın yok musun, ey masal diyarından gelen

ne desem güdük; ne yapsam kıt kalırım sana

aşkımı anlatmak için ben bir dilsiz sayılırım

yoktun kadın, ben seni sevdiğimde henüz

yoktun, uzadıkça uzayan şiirlerimi kusarken ben

kafamın kıllarından balık oltası seninkine

yumuşacık, sünen bir görünmez iplik sanki

ne vakit geçirsem, aklımdan sana dair

sen, oracıkta, tüm çizgilerinle dimdik ayakta

tinsel şiddetinle gülümserken, hiç olmayan varlığınla

hayaller âleminden firârî, çat kapı dalıp odama

boyasız, pis duvara hızlıca sürter gibi suratım

yanarken yüzümün damarları, çatırdayan aşkımdan

düşünebildiğim tek şey, yarım kalmış aklımla

bu, düşsel aşkımın büyük olmadığı bir tek şey varsa o da

yine bu düşsel aşkın bizzat kendisidir

ve bizzat kendisidir

13.10.8.38