şiir ve kurgu bana, seslendirme gonca kocamaz’a aittir. ilk defa bir şiire klip çektim. baklım nasıl olmuş…
…
ince, latif, mavi zerreler
hani yaz yağmuru derler
yağmadı mı denizlerin üstüne?
hani bilir misin, benim adım ne?
ağlayan kayalarla ağlayan
yağmursuz sarı kumlardan denize bakan
kılgın, yitik, telaşlı
evet, bildin; adımın baş harfi gırtlak yırtıcı
işbu hayatı yaşanır, ölümü ölünür kılan
cesur, korkak, nefret ve sevgi dolu
söyle adım ne?
sarı sıcakta gökten su mu düşer sulara?
dalgalar kayaları döllerken, güneş üçümüzü yakarken
adımın baş harfi, ipucu veriyorum
ikinin ikincisi, üçün üçüncüsü
nefret ve kin ve haset üçlüsü
cehennemin hakkını veriyorum, doğru
sen,
gazete kupürlerinde af haberleri arayan mahpus
sarı sıcakta sapsarı kumlarla oynayan çocuk
bana bir kum saati yapar mısın?
ulan adım ne benim, adım?
dalgaların siktiği kayalar değil, benim!
ölü atlar gibi simsiyah ağlayan da öyle
şairin “tanrı’nın simsiyah yeryüzüne tükürdüğü” dediği
hani “anası doğurmamış, sıçmış” dediği
parazitlerimiz söylesin
benim adım ne?
dalınamayan gecelerde soğuk üfürük
ensede ürperti, yalnız evde karaltı
ve üç zikirmatikle çekilen on bin zikirli beddua benim
tanımadın mı?
söyle, adım ne?
ölümlerde şerbet sunan şeytan
can alan melek ve çarpan cin benim
kaç harfliymiş demek ki benim adım?
yazın yağan yağmurlar ağlatsa da kayaları dalgalarla
geçmeyen ağız yarası, başlamayan doğum sancısı
allah belanı versin’deki bela benim
şer benim, geniz yakan şurup ben
tam unuttum derken
şiirde şuur benim
hatırladın mı adımı?
22.9.22.9
*omurga 2.etik 3.estetik acı aforizma ahlak akıl anlam aşk ben bilim cemiyet değişim dolunay doğa duygu edebiyat estetik etik evrim felsefe insan kitap kötülük mimesis mutluluk nietzsche psikoloji sanat sevgi sinema sosyoloji söyleşi sürü tekamül tin us varoluşçuluk zeka çürüme ölüm özgürlük şair şiir şizofren
