aynaya baktığında kendini tanıyamaz ve rahat uyuyamaz olmuş isen, belki de yol çatallanmıştır.

birleşmekten zor ve mühim zanaattır ayrılmak. herkes yapamaz, ustası yapar kaliteli ayrılığı.

otomobil bozulur, traktör bozulur da tamir olur ama ilişki organiktir; bozulmaz, çürür. çürümüş şey tekrar diriltilirse hortlak olur, zombi olur. vakti geldiyse şapkanı portmantodan alıp çıkmanı ve sevmeye devam etmeni salık veririm sana.

üzül elbet biraz, katarsis iyi gelir. birleşmek kadar ayrılmak da estetiktir. çirkin söz olmasın ve çirkin bakılmasın bir zamanlar “en güzel” dediğine.  yıkılmanı ve yakanı parçalamanı değil ama yas tüllerini kuşanmanı salık veririm sana bir süre.

sabah erken kalk, yürü sâhilde. simit ye ve yedir çığlık atan kuşlara. gemileri seyret ayrılınca uzunca; gemiler iyi gelir ayrılanlara.

güzel şeyleri silmeyesin, atmayasın çöpe anı kâğıtlarını. fotoğrafları sobada yakmayasın. güzele çirkin diyerek, ciğeri murdar görerek kaçmak korkak işi. de ki: her şey çok güzeldi de rüzgâr tersten esti.

usu patron göresin ve tâlîmatları ondan alasın. duygularını ezme, tıkıştırma ama nihâî müsâadeleri ustan almanı salık veririm sana. “haydi abbas, vakit tamamdır,” diyen usa itâat et, sevgiline de bunu îzah et.

“yollar” de, “bir gün elbet biter”. “ölüm” de, “nasıl ki alıyor her şeyi, zaman da çürütür, tüketir bitmez sanılan şeyi”. “aldırma” de, “sevmiştik. “sevmediğimiz için uzaklaşıyor değiliz. bunun yazgısı var, kaderi var, ıvırı var, zıvırı var,” de, “aldırma” de.

kötü değilsin ve değildi sevgilin de. sevmemiş de değilsiniz. sevmeyen kötüler değil, seven iyiler ayrılır zâten. yanlış zamanda doğru insanlar, doğru zamanda yanlış insanlar çıkar.

hayat işte…

hepten de girme kabre. sevgilin başka kolda mutlu olursa mutlu ol. ve sen de utanma başka kolda mutluluk ararken. son salığım, yara bandı yapma hiçbir mâsumu; kimseye cebi dolu gitme ve cebi dolu gelenlerin önce üstünü ara.

bunları salık veririm sana.